Dzwonnica w Starym Kramsku
Stare Kramsko, jako wieś rycerska zorganizowana na prawie polskim, powstało na przełomie XII/XIII wieku. W 1320 roku ówczesny właściciel wsi – rycerz Miron z Lasocic – podarował ją klasztorowi cystersów z Obry, którzy byli jej właścicielami do XVIII wieku. Podczas „potopu szwedzkiego” w 1657 r. wieś „w popiół i gruzy zamieniono”. W wyniku II rozbioru Rzeczypospolitej w 1793 roku znalazła się w państwie pruskim. Przez cały okres zaborów i okupacji wieś zachowała polski charakter.
Od lat 80. XIX wieku działały tu liczne polskie organizacje. Pod przywództwem Teodora Spiralskiego mieszkańcy wsi uczestniczyli w Powstaniu Wielkopolskim, a po I wojnie światowej utworzyli Koło Związku Polaków w Niemczech – organizacji skupiającej całe polskie życie narodowe.1 maja 1929 roku powstała tu Polska Katolicka Szkoła Powszechna. 29 stycznia 1945 roku Stare Kramsko powróciło do Macierzy.
Dzwonnicę wybudowano w 1929 r. Ufundowali ją mieszkańcy wsi - Maria i Walenty Kubikowie. Służyła do ostrzegania przed kataklizmami jak pożar, powódź czy gradobicie oraz biciem dzwonów informowała o śmierci kogoś z mieszkańców. Została umieszczona w rejestrze zabytków pod numerem 1848. Dwukrotnie dokonywano jej renowacji – w 1968 roku i w 2003 roku. Nadal służy mieszkańcom wsi.
