Cech Rybacki w Podmoklach
Cech Rybacki założony został na początku XVII wieku przez mieszkańców Babimostu oraz Podmokli Małych i Wielkich, którzy zajmowali się rybołówstwem zawodowo lub pobocznie na rozlewiskach Leniwej Obry. W zamian za bohaterska walkę ze Szwedami w czasach „potopu”, na wniosek i za wstawiennictwem starosty babimojskiego Krzysztofa Żegockiego, w 1661 r. król Jan Kazimierz Waza nadał mu prawa i przywileje. Potwierdził je w 1767 r. król Stanisław August Poniatowski.
Cech Rybacki składał się ze Stołu Braci Starszych i Stołu Braci Młodszych. Na jego czele stał Starszy Cechu, który kierował działalnością i posiadał skrzynię z dokumentami Cechu. Godłem Cechu była tzw. „cycha” w kształcie ryby – w Podmoklach Wielkich była wyryta na mosiężnej blasze, a w Podmoklach Małych wycięta z drewna. W razie śmierci jednego z członków Cechu „cychę” posyłano od jednego członka do drugiego, zawiadamiając o jego śmierci i zapraszając wszystkich na uroczystość pogrzebową. Cech posiadał sztandar – przedstawiał on wyhaftowaną rybę na czerwonym tle.
Uregulowanie Leniwej Obry w końcu XIX wieku doprowadziło do zaniku rybołówstwa jako źródła zarobkowania. Z tego powodu Cech Rybacki przekształcił się w organizację społeczno-kulturalną kultywującą polskie tradycje i obyczaje. W takiej postaci istniał do 1951 r., przyczyniając się do utrzymania polskiej świadomości narodowej wśród mieszkańców Podmokli.
