Świdnica – kościół Matki Bożej Królowej Polski. Kościół Matki Bożej Królowej Polski zbudowany został w latach 1794–1796 jako barokowy zbór ewangelicki. Neogotycka wieża o strzelistym hełmie została dobudowana w 1876 roku. Z wyposażenia ciekawy jest otwierany barokowy ołtarz główny oraz neobarokowy prospekt organowy z 1795 roku. Organy te są najstarszymi na Ziemi Lubuskiej. Wnętrze kościoła zdobią sceny ze stropu znajdującego się pierwotnie w kościele ewangelickim w Kożuchowie. Sceny przedstawiają wydarzenia z Pisma Świętego.
Świdnica – kościół św. Marcina Biskupa. Najstarszą budowlą w Świdnicy jest kościół pw. św. Marcina Biskupa. Został wybudowany w XIV w. i łączy elementy trzech epok: gotyku, renesansu i baroku. Warto obejrzeć ołtarz barokowy z XVIII w., a także bardzo ciekawe renesansowe epitafia Kietliczów z XVI i XVII stulecia wykonane z alabastru i piaskowca. Kościół otacza częściowo zachowany kamienny mur z barokową bramą. W 2007 roku w podziemiach odkryto kryptę z sarkofagami mającymi ponad 500 lat. Kolejne badania geologiczne pokazały, że krypt jest o wiele więcej. Podobno kościół jest połączony podziemnym przejściem ze stojącym po drugiej stronie ulicy renesansowym dworem Kietliczów, w którym siedzibę ma Muzeum Archeologiczne Środkowego Nadodrza.
Letnica – Letnicki Majątek Artystyczny. Letnica wita nas dworem (pałac z XVI w.), stojącym nieopodal zborem poewangelickim (XIX w.), który w latach 60. XX był magazynem zbożowym, oraz otaczającym budynki parkiem krajobrazowym, któremu uroku dodaje przepływający przezeń strumyk. Całość tworzy Letnicki Majątek Artystyczny (LMA) – miejsce wielu ciekawych przedsięwzięć kulturalnych – wystaw i plenerów malarskich, koncertów oraz przedstawień teatralnych organizowanych na wolnym powietrzu oraz w salach obu budynków.
Letnica – kościół pw. św. Szymona Apostoła i Judy Tadeusza. Letnicki kościół (XVI w.) przyciąga uwagę powściągliwością formy i budzi szacunek prostotą i skromnością. Uroku dodaje polna droga prowadząca do budynku oraz okalający go kamienny mur. Nie tylko z zewnątrz kościół wygląda bardzo skromnie. Również w środku jest bardzo ubogo wyposażony. Uwagę zwracają cztery późnobarokowe figury ołtarzowe i krucyfiks. Na wieży kościelnej zawieszone są trzy żeliwne dzwony odlane w 1880 roku. Najmniejszy z nich pozbawiony jest serca. Donośny dźwięk dzwonów słyszalny jest w oddalonej o kilka kilometrów Koźli.
Lipno – kościół pw. Matki Boskiej Częstochowskiej. W centrum wsi Lipno znajduje się kościół pw. Świętej Rodziny. Zbudowany w latach 1841-1842 jest budynkiem o konstrukcji ryglowej, w której widoczny w elewacji zewnętrznej drewniany szkielet tworzy wspaniały element dekoracyjny, dodający charakteru i uroku nie tylko samemu budynkowi, ale również całej wiosce. Drewniana podłoga, skromne wyposażenie wnętrza, drewniane empory i strop uderzają autentycznością i pozwalają zapomnieć o zgiełku współczesności i otaczającym nas zewsząd plastiku i stali.
Koźla – kościół pw. św. Jadwigi Śląskiej. Kościół pw. św. Jadwgi Śląskiej w Koźli najprawdopodobniej powstał w XIV wieku. Jest budowlą murowaną z kamienia i cegły, w stylu gotyckim. Od zachodu góruje nad nim charakterystyczna, masywna wieża z kruchtą w przyziemiu, natomiast wieżę wieńczy murowany hełm w formie iglicy, wokół którego znajduje się taras widokowy. Obronny charakter wieży wedle wielu historyków wskazuje na wcześniejsze powstanie kościoła, ok. połowy XIII w. Ciekawostką jest, że do wnętrza wieży można dostać się jedynie po drabinie przez umiejscowione na wysokości około 4 m drobne drzwiczki, a ściany w wyższych partiach wieży osiągają ponad 1 m grubości.
Koźla – dwór. Barokowy dwór w Koźli został wzniesiony w 1710 r. W XIX wieku był remontowany i częściowo przerobiony. Pomimo iż dwór można wpisać w plan regularnego prostokąta, to w rzucie budowli czytelne są fazy budowy. W pierw­szym okresie powstała część środkowa i wschodnia, z których tylko centralna zo­stała podpiwniczona. W drugiej fazie rozbudowano obiekt w stronę zachodnią – mury oddzielające tę partię budynku są wyraźnie grubsze. Trzecia przebudowa polegała na wprowadzeniu międzytraktowego ko­rytarza. Obecnie obiekt użytkowany jest przez osobę prywatną i służy celom mieszkalnym.
