Skwer Muzyków Ludowych
Tablica znajdująca się na Skwerku Muzyków Ludowych opowiada o podstawowym wyróżniku Regionu Kozła i tradycjach muzycznych kapel koźlarskich. Podstawą ich oryginalności są dudy, zwane u nas kozłem polskim. Występuje on w dwóch rodzajach – kozła białego zwanego weselnym, używanego w kapelach, oraz kozła czarnego zwanego ślubnym, na którym grano tylko na Mszy Świętej podczas uroczystości zaślubin.
Dudy są instrumentem muzycznym złożonym z worka ze skóry kozła, do którego miechami wtłacza się powietrze, a które grający naciskiem ramienia wdmuchuje do piszczałek melodycznych i bardunkowych, wydobywając tym samym charakterystyczne dźwięki. Dudom towarzyszyły skrzypce, nazywane serbami (skrzypce serbskie) lub mazanki, czyli małe skrzypce z trzema strunami.
Kapela ludowa składająca się z kilku dud i skrzypiec była nieodłącznym elementem życia społeczności wiejskiej. Znajdujemy je na weselach, jak również na zabawach w karczmach, organizowanych w każdą niedzielę – pomijając okresy postów. Z wiejskich karczm kapele koźlarskie trafiły do szlacheckich dworków i magnackich dworów. Stały się tym samym elementem polskiej kultury narodowej.
Na naszej Ziemi zachowały się żywe tradycje kapel koźlarskich. W okresie, kiedy Babimojszczyzna była w państwie pruskim i tożsamość narodowa zamieszkujących ją Polaków była zagrożona, kapele pełniły rolę nośnika polskiej tradycji narodowej. Spośród wielu znakomitych muzyków ludowych znajdujemy Wacława Łakomego. Obecnie tradycje te kontynuuje młodzież szkolna – ponad 20 uczniów, głównie z Kramska i Podmokli, uczy się grać pod kierunkiem pana Henryka Skotarczyka.
