16 września br. w sercu Trzebiechowa- historycznej oranżerii Domu Pomocy Społecznej- odbyło się wyjątkowe wydarzenie, związane z uznaniem przez Prezydenta RP Dawnego Sanatorium w Trzebiechowie za Pomnik Historii.
Odkrycie w 2002 roku dzieł Henry’ego van de Velde, czołowego artysty belgijskiej secesji, zapoczątkowało proces przywracania wyjątkowych wnętrz zabytkowego obiektu, przy jednoczesnym podnoszeniu standardów życia jego podopiecznych.
Gospodarzami dzisiejszego spotkania byli: Tadeusz Pająk Starosta Zielonogórski, dr Barbara Bielinis-Kopeć Lubuski Wojewódzki Konserwator Zabytków oraz Pani Katarzyna Lisiecka- Janczur dyrektor Domu Pomocy Społecznej w Trzebiechowie.
Wśród zaproszonych gości znaleźli się m.in.: Katarzyna Osos Posłanka na Sejm RP, Sławomir Pawlak dyrektor Biura Wojewody Lubuskiego Marka Cebuli, Agnieszka Szeląg Wicestarosta Zielonogórska, Jacek Gębicki Przewodniczący Rady Powiatu Zielonogórskiego wraz z radnymi Powiatu Zielonogórskiego, Wojciech Waligóra Członek Zarządu Powiatu Zielonogórskiego, wójtowie i burmistrzowie gmin Powiatu Zielonogórskiego, Elżbieta Cipora Prezes Stowarzyszenia na Rzecz Odnowy i Rewaloryzacji Dzieła Henry’ego van de Velde z zarządem i członkami stowarzyszenia, przedstawiciele służb mundurowych oraz przedstawiciele instytucji kultury, jednostek powiatowych i samorządowych z terenu województwa lubuskiego.
W swoim wystąpieniu Starosta Zielonogórski Tadeusz Pająk podkreślił, że jest to drugi Pomnik Historii w Powiecie Zielonogórskim- obok kościoła w Klępsku- oraz siódmy w województwie lubuskim. Starosta zaznaczył, że Zarząd Powiatu Zielonogórskiego dokłada wszelkich starań, aby Dom Pomocy Społecznej w Trzebiechowie, w którym przebywa obecnie 105 podopiecznych, odzyskał swój dawny blask. Dzięki wsparciu wielu instytucji, na przestrzeni kilkunastu lat udało się zrealizować 31 inwestycji o łącznej wartości ponad 10 milionów złotych. Wszystko po to, aby seniorzy mogli żyć w komfortowych warunkach, a jednocześnie ocalić unikatowe na skalę światową dziedzictwo architektoniczne.
Nie byłoby tego sukcesu bez ciężkiej pracy wyjątkowych osób.
Podczas spotkania starosta wręczył pamiątkowe listy gratulacyjne osobom, które przyczyniły się do uznania Dawnego Sanatorium w Trzebiechowie za Pomnik Historii:
– dr Barbarze Bielinis-Kopeć Lubuskiemu Wojewódzkiemu Konserwatorowi Zabytków,
– Pani Agnieszce Szeląg Wicestaroście Zielonogórskiej, wieloletniej dyrektor DPS w Trzebiechowie i Prezes Zarządu Stowarzyszenia na Rzecz Odnowy i Rewaloryzacji dzieła Henry’ego van de Velde,
– prof. Dariuszowi Markowskiemu Honorowemu Członkowi Stowarzyszenia,
– byłym Starostom Zielonogórskim: Panu Krzysztofowi Romankiewiczowi, Panu Edwinowi Łazickiemu i Panu Ireneuszowi Plechanowi,
– Panu Waldemarowi Brzostowskiemu byłemu dyrektorowi DPS w Trzebiechowie,
– Panu Stanisławowi Drobek byłemu wójtowi Gminy Trzebiechów,
– Pani Annie Gołębskiej byłej dyrektor Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie,
– Pani Ewie Tworowskiej-Chwalibóg byłemu pracownikowi wydziału promocji Starostwa Powiatowego w Zielonej Górze, byłej rzecznik prasowej stowarzyszenia,
– Panu Ryszardowi Urbańskiemu byłemu kierownikowi działu administracyjno-gospodarczego DPS w Trzebiechowie,
– Panu Przemysławowi Żurawieckiemu, sekretarzowi stowarzyszenia.
Szczególnym momentem uroczystości było wręczenie Panu Przemysławowi Żurawieckiemu Srebrnej Odznaki „Za opiekę nad zabytkami” przyznanej przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego- wyróżnienia dla osób zasłużonych w społecznej opiece nad dobrami kultury.
Serdecznie gratulujemy!
Uczestnicy wydarzenia wysłuchali dwóch prezentacji:
– dr Barbary Bielinis-Kopeć pt. „Henry van de Velde i jego dzieło.
– wicestarosty Agnieszki Szeląg pt. „Dawny blask- nowe życie. Dzieło Henrego van de Velde.
– Odsłonięto również tablicę pamiątkową „Pomnik Historii” oraz uroczyście otworzono park po rewaloryzacji. Nie zabrakło występów artystycznych mieszkańców DPS w Trzebiechowie z filią w Bełczu.
Uznanie obiektu za Pomnik Historii otwiera nowe możliwości w zakresie ochrony i promocji dziedzictwa narodowego. To nasze wspólne zobowiązanie, aby je pielęgnować i przekazywać jego wartość kolejnym pokoleniom.


























